ความฝันกับความจริงและสิ่งที่มีอยู่

เนื้อเรื่อง

            บางทีความช้ำก็มากับความขี้ตู่ของตัวเองคิดเอาเองว่าเขารัก  คิดเอาเองว่าเขาแคร์ โดยที่ไท่เคยไม่เคยเลย  ไม่เคยสังเกตท่าทีเย็นชา  ความอึดอัดใจของเขาไม่เคยคิดเลยว่าแววตาที่นิ่งสนิทนั้นปฏิเสธเราอยู่ทุกเวลา  แต่ก็ไม่กล้า...กลัวเหลือเกิดว่าที่คิดเอาไว้เวลาที่หันกลับมามองความจริงดึงตัวเองกลับมาจากความฝัน  ความขมขื่นก็พุ่งตัวเข้าทำลายหัวใจทันที  สิ่งที่คิดไว้ว่าไม่ใช่หรอกสิ่งที่ปฏิเสธมาตลอดกลับกลายเป็นจริง  ความเสียใจพุ่งทะลักขึ้นมาสูงสุด  ความหนาวเย็นจับขั้วหัวใจ  หมดเวลาแล้วกับการโกหกตัวเอง  หมดเวลาแล้วกับการอยู่ในความฝันที่แสนยาวนาน   ไม่มีใครที่ผิด  แต่ก็คงจะเป็นเพราะว่าความฝันนั้นหอมหวานจนยากจะตื่น  ความฝันที่มีแต่แสงสว่างความสดใสของโลกในฝันสิ่งเหล่านั้นอาจลวงตาที่มืดบอดให้ดำมืดไปกว่าเดิม  เมื่อเกิดการกระตุ้นบางอย่างความฝันที่คิดว่าสวยงามกลับค่อยๆ มัวซัวสลัวลางตามสภาพจิตใจ  ตามความจริงที่เผชิญ  โลกในฝันที่สวยงามค่อยๆ ดำมืดลงทีละนิดจนดำสนิทไม่มีแม้แต่แสงสว่าง
       
          แม้ความจริงที่ต้องเผชิญจะโหดร้ายจนอยากกลับไปฝันต่อไม่อยากตื่น  ไม่อยากเคลื่อนไหว  แต่แม้จะเป็นเช่นนั้นความจริงก็ไม่สามารถทำได้ความฝันยังไงก็คือความฝัน  ความจริงที่เข้ามาเป็นเพียงบททดสอบเล็กน้อยที่เข้ามาประลองความแข็งแกร่งของจิตใจ  มันเป็นเพียงบททดสอบเล็กน้อยก็แค่การแยกความฝันและความจริงให้ออกจากกัน  เมื่อผ่านเส้นใจบางๆ นี้ไปได้เราจะค้นพบบางอย่างที่มีผลให้จิตใจเราแกร่งขึ้น  มันเป็นเกราะบางๆ  ที่เข้ามาคุ้มกันเปลี่ยนความเจ็บปวดให้เป็นพลัง  ผลักดันความเศร้าเสียใจออกจากหัวใจ  ให้เราได้ค้นพบวิธีที่จะอยู่กับความจริงอย่างมีความสุขแม้มันจะโหดร้าย  แต่เชื่อแน่นอนว่าสักวันคนที่พร้อมจะเป็นความฝันที่เป็นจริงของเราจะปรากฏ  เขาคนนั้นจะเข้ามาเพื่อให้หัวใจได้เรียนรู้รักอีกครั้ง  ความเจ็บปวดที่แล้วมาจะกลายเป็นความรักที่หอมหวาน  รักแล้วเสียใจแล้วก็ใช่ว่าจะรักใหม่เสียใจใหม่ไม่ได้อีก  แต่รักที่แล้วมาแล้วความเสียใจที่ผ่านมาแล้วจะนำพาคนที่ดีกว่ามาให้เรา  

           จงเข้มแข็งแม้อยู่ตัวคนเดียว  จงยืนให้ได้แม้ความโหดร้ายจะมาเยือน  จงมองความเจ็บปวดให้สวยงาม  และมองความฝันเป็นเพียงละคร  คนที่เข้ามาแล้วจากไปก็แค่ฝุ่น ไอ ที่ไม่มีตัวตน  อย่างมองเพียงตัวเองอย่าคิดถึงเพียงตัวเองคนที่มองเพียงเราคิดถึงเพียงเรายังมีอยู่  ยังรับรู้ทุกความเคลื่อนไหวและเจ็บปวด  ยังคงทรมานหากเรายังไม่เข้าใจตัวเอง  หันมองคนรอบข้างอยู่กับปัจจุบันให้มีความสุข  มองผ่านความทุกข์ที่ผ่านมา มองความรักและความเข้าใจให้เป็นไฟแห่งพลัง  เพราะทุกครั้งที่ลุกขึ้นยืน  เราไม่ได้ยืนอยู่เพียงลำพัง  รักษาสิ่งที่มีอยู่  เรียนรู้ที่จะเจ็บปวด  สำรวจใจตัวเอง  เมื่อมั่นใจจงเดินหน้าหากเจ็บช้ำก็กลับมากลับมา  กลับมาหาอ้อมกอดแห่งหัวใจ  กับมาเติมไฟให้พลังไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นเพราะคนข้างหลังยังรอคอย...